Bu sabah bir kitapta okudum ve paylaşmak istedim.

“Bizim kültürümüzde işkoliklik takdir gören bir kavramdır. İnsanların gecelerini gündüzlerine kattıklarını görürüz. Sabahlara kadar çalışıp iş yerlerinde uyurlar. Bir proje uğruna kendini telef etmek büyük bir onur addedilir. Ne kadar çalışırsanız çalışın, aşırıya kaçmıyorsunuzdur.

İşkoliklik sadece gereksiz değil, aynı zamanda aptalcadır.
Daha fazla çalışmak, bir işe daha çok önem verdiğiniz ya da daha fazla iş bitireceğiniz anlamına gelmez. Sadece daha fazla çalışıyorsunuz demektir.

İşkolikler çözdüklerinden daha fazla sorun yaratırlar. Her şeyden önce, böyle bir çalışma sıklığı sürdürülebilir bir şey değildir. Psikolojik yorğunluk (tükenme), başladığı zaman – ki başlayacaktır – bireyi orantısal bir şekilde çarpacaktır.

İşkolikler meselenin özünü de kavrayamamışlardır. Sorunların üzerine aşırı zaman harcayarak onların üzerinden gelebileceklerini düşünürler. Entelektüel tembelliği kaba kuvvetle ikame etmeye çalışırlar. Bu da zarafetsiz sonuçlar doğurur.

Bazen onlar yüzünden krizler bile çıkabilir. Daha randımanlı olmanınn yollarını aramazlar bile; çünkü aşırı çalışmak hoşlarına gidiyordur. Kendilerini kahraman gibi hissetmeyi severler. Bazen (genelde farkında olmadan) sırf daha fazla çalışabilmek için olmadık sonuçlar yaratırlar.

İşkolikler yüzünden, normalde çok geç saatlere kadar çalışmayan insanlar, sırf akla mantığa uygun çalışma saatleri olduğu için kendilerini yetersiz hissederler. Bu da suçluluk duygusu ve moral bozukluğuna neden olur. Üstelik insanlar “kalkmak yok” mentalitesine kapılırlar – gerçekten üretken oldukları için değil, sırf kendilerini zorunlu hissettikleri için geç saatlere kadar iş yerlerinde kalırlar.

Eğer bütün hayatınız çalışmak olmuşsa sağlam hüküm veremezsiniz. Değerleriniz ve karar verme yetiniz eksenini şaşırır. Neyin daha fazla efor gerektirdiğini, neyin gerektirmediğini tayin edemez hale gelirsiniz. Ve yorgun düşersiniz. Kimse yorulunca etkili kararlar alamaz.

Neticeye baktığımızda, işkolikler diğer çalışanlara göre daha fazlasını üretmiyorlar. Mükemmeliyetçi iddia edebirler ama bu sadece, bir sonraki işe yönelmektense önemsiz detaylara takılıp kalarak zamanlarını boşa harcadıklarını gösterir.

İşkolikler kahraman değildirler.Günü kurtarmazlar, tüketirler. Gerçek kahraman çoktan evine dönmüştür; çünkü işleri halletmenin daha hızlı bir yolunu bulmuştur.”

kaynak:https://www.linkedin.com/pulse/i%C5%9Fkoliklik-sadece-gereksiz-de%C4%9Fil-ayn%C4%B1-zamanda-aptalcad%C4%B1r-hikmet-%C5%9Fen?trk=hp-feed-article-title-like